اما اگر کسى غیبت کرد، بعد از غیبت هر چه بگوید الهى العفو تا طرف را راضى نکند آمرزیده نمى شود لذا بدتر از زنا است چون دو طرفى است زنا فقط طرفت خداست غیبت هم خدا هم آن بیچاره غیبت کرده شده است تا او را حلال نکند از او راضى نگردد.

آمرزیده نمى شود و اگر کسى خواست توبه از غیبت بکند اگر بگوش طرف رسیده و رنجیده شده چاره ندارد غیر از اینکه برود دلش را بدست آورد. در باب کفاره غیبت عرض شد اگر کسى غیبت از مسلمانى کرد غیبت مؤ منى را نقل کرد حالا مى خواهد توبه بکند اگر بگوش او رسیده چاره منحصر است به اینکه عذر بخواهد دل جوئى کند دلش را به دست بیاورد تا جبران شود.

و اگر بگوش او نرسیده اگر برود باو بگوید ما غیبت ترا کرده ایم ما را حلال کن بدتر لکن رنجش تازه اى پیدا مى شود پس بهتر آنستکه باو نگوید فقط بین خود و خدا اصلاح کند در آن مجلسى که غیبت کرد. بگوید من اشتباه کردم و بالعکس خوبیش را بگوید.

توبه بدگوئى خوشگوئى است استغفار هم بکند چون یکى از گناهان کبیره است .

زبده القصص/میرخلف زاده

شیطان در پاسخ گفت : مقام تو بالاتر از آن است سؤال تو را جواب ندهم ، هر چه مى خواهى بپرس ‍ من پاسخ خواهم داد.

حضرت یحیى : دوست دارم دامهایت را که به وسیله آنها فرزندان آدم شکار کرده و گمراه مى کنى ، به من نشان دهى .

شیطان : با کمال میل خواسته تو را بجا مى آورم .
شیطان در قیافه اى عجیب و با وسایل گوناگون خود را به حضرت نشان داد و توضیح داد که چگونه با آن وسایل رنگارنگ فرزندان آدم را گول زده و به سوى گمراهى مى برد.

یحیى پرسید: آیا هیچ شده که لحظه اى به من پیروز شوى ؟
گفت : نه ، هرگز! ولى در تو خصلتى هست که از آن شاد و خرسندم .
فرمود: آن خصلت کدام است ؟
شیطان : تو پرخور و شکم پرستى ، هنگامى که افطار مى کنى زیاد مى خورى و سنگین مى شوى بدین جهت از انجام بعضى نمازهاى مستحبى و شب زنده دارى باز مى مانى .

یحیى گفت : من با خداوند عهد کردم که هرگز غذا را به طور کامل نخورم و از طعام سیر نشوم ، تا خدا را ملاقات نمایم .

شیطان گفت : من نیز با خود پیمان بستم که هیچ مؤمنى را نصیحت نکنم ، تا خدا را ملاقات کنم .
بدین وسیله حضرت یحیى یکى از مهمترین دامهاى شیطان را از خود دور نمود.

داستانهاى بحارالانوار/محمود ناصری